Ochtend in Jenin by Susan Abulhawa
My rating: 4 of 5 stars
Een heel goed boek, dat je niet wilt lezen, maar wat wel gelezen moet worden. Het beschrijft verschillende generaties van een Palestijnse familie vanaf 1948. Mijn visie op het conflict in dat kleine land aan de Middellandse Zee was nogal eenzijdig. Kort gezegd Israël is goed en Palestijnen fout…
Maar wat het boek duidelijk maakt is dat zo’n conflict alleen maar verliezers kent. Haat en verbittering brengt het slechtste in mensen voort en dat uit zich in gruwelijkheden richting anderen (de andere groep).
Begrip voor geweld en haat krijg je niet, maar het perspectief waarin je kijkt naar de Palestijnen (die soms al sinds 1948 in een vluchtelingenkamp zitten) en hun ‘goede zaak’ verandert wel door dit boek.
De familie die centraal staat maakt alle grote conflicten mee, eerst het uitroepen van de Joodse staat in 1948, vervolgens de oorlogen in 1956, 1967 en 1973, de eerste intifada, de aanval van Israël op Libanon en de verschillende opschoonacties tegen ‘broeinesten van terrorisme’, meestal in vluchtelingenkampen. Verdriet en emoties worden tastbaar en komen akelig dichtbij. Jonge jongens als soldaat aan de ene kant en stenengooiende tieners aan de andere kant. Het verdriet dat de vrouwen ondergaan als moeder en echtgenoot. De arabische cultuur en mentaliteit van de Palestijnen het komt allemaal aan bod.
Lees dit boek en bedenk wat haat en geweld met zich meebrengt.