Wat lichtvoetigheid op z’n tijd kan geen kwaad. Garfield, de heerlijk luie kat, is in mijn optiek een echte filosoof. De houding waarmee hij in z’n fictieve leven staat spreekt me erg aan. Of dat komt doordat hij weerspiegelt hoe heel veel (misschien ook jij en ik?) zouden willen zijn, kan ik niet zeggen. Maar het idee van de lastige (maandag)ochtenden, zijn benadering van een verliefde Jon of zijn grote honger is in ieder geval herkenbaar.
Hoewel het deze morgen bij mij wel ging, hierbij een plaatje van Garfield over de ochtenden. Zo simpel maar het laat je wel even nadenken.