De winkel op zondag open…?

De campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen in Elburg lijkt zich te marginaliseren tot het wel of niet openstellen van de winkels op zondag. De achterliggende vraag is eigenlijk wat mag een christelijke meerderheid via regelgeving de andersdenkenden opleggen? In de achterliggende dagen heb ik via de gelijkenis van ‘de verloren zoon’ hierover nagedacht en die gedachten wil ik graag delen.

De gelijkenis zou eigenlijk moeten heten ‘een vader had twee zoons’. Want de vraag is of er een zoon verloren is. In het verhaal in Lukas 15 vraagt de jongste zoon het erfdeel van zijn vader, hij krijgt het, vertrekt, vergeet zijn vader en begint een weldadig leven te leiden in een ver land. De oudste zoon blijft bij zijn vader, werkt hard en heeft alle voordelen van het thuis wonen.

Als christenen zijn we misschien wel de oudste zoon. We hebben niet ons erfdeel opgeรซist en werken hard op de boerderij van Onze Vader. Wij doen dat in de kerk, maar net zo goed ook in de samenleving door bijvoorbeeld het bedrijven van christelijke politiek. De andersdenkenden zijn (al dan niet bewust) als de jongste zoon, weg bij de Vader, genietend van het leven, zonder de druk van Thuis. De verhouding tussen de christenen en de andersdenkenden is dus die van twee broers.

Als broers is de een niet meer dan de ander. Ook de Vader maakt geen onderscheid tussen de broers, Hij heeft beide evenveel lief. De oudste broer staat niet in zo’n verhouding tot zijn jongere broer dat hij regels kan maken waar zijn jongere broertje zich aan moet houden. De oudste broer zou, zoals Zijn Vader, in liefde bezorgd moeten zijn over het leven dat zijn jongere broer leidt. Is het trouwens opgevallen dat de Vader zijn jongste zoon ook geen strobreed in de weg legt? De jongste zoon kiest ervoor om weg te gaan en vraagt zelfs zijn erfdeel, maar de Vader laat hem gaan en geeft hem wat hij vraagt.

Nu de toepassing voor de lokale politiek. Hoe opereert de christelijke meerderheid van de onze gemeenteraad? Als oudste broer maakt zij regels waar de jongste zich aan moet houden. We vinden dat de jongste broer, net zoals wij, ons in moet zetten op de boerderij van Onze Vader. Op zondag doen wij immers niets en dus vinden we dat ons jongste broertje ook niets mag. Maar wat doet de Vader? De Vader staat op de uitkijk te wachten tot de jongste zoon terugkomt. Geen regels om de jongste zoon z’n vrijheid te ontnemen, wel de wens dat jongste zoon thuiskomt om te genieten van alle voordelen die het heeft om thuis te zijn. Mijn oproep aan de lokale christelijke partijen is om naast de Vader te gaan staan. Op de uitkijk, wachten totdat ons jongste broertje thuiskomt. Geen regels maken om hem te beperken, maar ruimte geven om zelf tot inzicht te komen.

Ben ik dan voor winkels open op zondag? Ik ben voor het vrijlaten van de regelgeving, de politiek moet de kaders stellen ter bescherming van een ieder, maar de regels mogen niet de ander inperken. Op de vraag of ik voor winkels open ben op zondag, kan ik niet anders antwoorden dan nee, maar op de vraag of ik regels moet maken om winkels op zondag dicht te houden is mijn antwoord echter ook volmondig nee.